Schrijf je vrij - herschrijf je verleden en verlos jezelf van oude patronen

Herschrijf je verleden

Herken je dat? Je komt steeds opnieuw in conflictsituaties terecht. Met je partner, een ouder, een collega of een vriend. Je voelt je niet gezien, niet gehoord of onveilig. Je reageert heftiger dan je zou willen, of je trekt je juist terug. En steeds vraag je je af: Waarom overkomt mij dit steeds weer? Waarom lukt het me niet om stevig in mezelf te blijven staan?

Wat er vaak onder deze herhaalde patronen ligt, is iets diepers - iets ouds. Veel volwassenen lopen vast in hun relaties omdat hun diepste behoeften in hun kindertijd zijn genegeerd, ontkend of niet vervuld. En dat laat sporen na, soms zonder dat je je daarvan bewust bent.

Wat gebeurt er als je als kind je behoeften moet onderdrukken?

Als kind ben je volkomen afhankelijk van je omgeving. Je hebt liefde, veiligheid, bevestiging en aandacht nodig om te kunnen groeien. Maar als je ouders emotioneel afwezig waren, over je grenzen gingen, je gevoelens niet serieus namen of je leerden dat je 'lastig' was, leer je al vroeg dat jouw behoeften er niet mogen zijn.

In plaats van jezelf te zijn, pas je je aan. Je wordt het brave kind, de pleaser, de stille, de helper, de clown. Wat je ook maar nodig had om liefde of goedkeuring te krijgen. Hiermee leerde je jezelf (onbewust) aan om zelf (ook) je eigen behoeften te ontkennen, te negeren en te onderdrukken. En zo raak je langzaam steeds meer verwijderd van je eigen kern. Je diepere behoeften, zoals gezien worden, je veilig voelen, grenzen stellen, steun ontvangen, gaan ondergronds. Maar ze verdwijnen niet. 

De terugslag in je volwassen leven

Jaren later, als volwassene, leef je nog steeds vanuit deze oude aanpassing. Je blijft geven terwijl je uitgeput raakt. Je zegt “het is goed” terwijl je jezelf van binnen verdooft. Je laat over je grenzen heen gaan, of je sluit je hart af om maar geen pijn meer te voelen. Je voelt je leeg, onzeker of boos en je begrijpt niet goed waarom.

De pijn uit je kindertijd zoekt een uitweg. In conflicten. In overgevoeligheid. In het gevoel dat je niet goed genoeg bent, of dat je jezelf voortdurend moet bewijzen. Je volwassen relaties worden onbewust een herhaling van het verleden, tótdat je besluit het patroon van zelfverloochening: het ontkennen van je eigen behoeften - te doorbreken.

Herschrijf je verleden: een methode om te helen

Gelukkig is er een weg terug naar jezelf. Een weg waarin je niet langer slachtoffer bent van wat je in het verleden (verkeerd) is aangeleerd, om je eigen behoeften niet te hoeven voelen, maar regisseur wordt van je eigen heling. De methode die ik ontwikkeld heb, helpt je om precies dát te doen: je verleden herschrijven, zodat je in het heden kunt helen.

Wat betekent dat?

Het betekent dat je je bewust wordt van de behoeften die je als kind niet hebt mogen voelen of uiten. Je leert die behoeften alsnog te herkennen, erkennen en vervullen, maar nu op een volwassen, liefdevolle manier. Niet door ze te blijven ontkennen, waardoor je jezelf moet blijven verloochenen in je relaties, maar door terug te keren naar dat kind in jou dat toen over het hoofd is gezien.

Deze methode helpt je om:

• je oude overtuigingen (zoals "ik mag er niet zijn", "ik moet alles zelf oplossen", "ik ben te veel") bloot te leggen;

• de oorspronkelijke pijn (het gemis dat je hierdoor hebt geleden) te doorvoelen en erkennen;

• jezelf (terug) te geven wat je destijds tekort kwam: liefde, veiligheid, acceptatie, bevestiging, grenzen, bescherming, steun, waardering,…

• een nieuw innerlijk verhaal te schrijven waarin jij centraal staat. Niet als overlever, maar als een zelfbewuste en vrije volwassene.

Door op deze manier bewust contact te maken met je kindstukken én ze te herschrijven, ontstaat er ruimte. Ruimte om je volwassen leven in te richten op basis van wie jij werkelijk bent. Om keuzes te maken die jou en jouw leven dienen. Om je grenzen te voelen én aan te geven. Om relaties aan te gaan die voedend zijn – én om oude pijn eindelijk los te kunnen laten.

Van zelfondermijning naar zelfliefde

Wanneer je leert om je behoeften serieus te nemen, zonder schuld, schaamte of angst, zet je een diepe beweging in gang. Je verschuift van overleven naar leven. Van zelfondermijning naar zelfliefde. Van aanpassen naar je eigen ruimte volledig innemen.

En weet je wat het mooie is? Je hoeft niet terug naar je verleden om erin vast te blijven zitten. Je gaat juist terug om jezelf op te halen. Om datgene op te halen wat daar ooit is achtergebleven: jouw eigen waarheid, jouw kracht, jouw bewustzijn.

Herschrijf je verleden en maak jezelf vrij

Wil jij ontdekken hoe je je verleden kunt herschrijven en jezelf eindelijk centraal durft te stellen? Pak dan pen en papier (of zoals ik: je computer) en start met schrijven. Ik neem je stap voor stap mee op deze helende reis waar je jouw verscholen behoeften terugvindt en jezelf eindelijk kunt bevrijden van oude (en onnodige) pijn.

✨ Stap 1: Spuug je gal uit

Begin met schrijven. Zonder filter. Schrijf alles op wat je irriteert aan de ander. Al die kleine en grote dingen die je normaal inslikt. Dingen waarvan je weet dat ze de ander zouden raken als je ze hardop zou zeggen. Dingen die je alleen roept in het heetst van de strijd – of helemaal niet durft te zeggen.

Wat is er zó stom, irritant, pijnlijk, oneerlijk of onbegrijpelijk aan de ander? Laat het stromen. Wees rauw, direct en ongecensureerd.

Waarom? Omdat dit de eerste laag is. De laag van jouw eigen oordeel, jouw eigen waarheid – die zelden echt een stem krijgt. En dat is precies de bedoeling. Je mag het uitspreken. Juist nu. Juist op papier. Niet omdat het de absolute waarheid is, maar omdat jij recht hebt op jouw beleving.

✨ Stap 2: Deel je ervaring

De tweede alinea. Schrijf nu in alle eerlijkheid wat jij hebt ervaren door het gedrag of het nalaten van de ander. Wat heeft die ander gedaan (of juist nagelaten) en wat deed dat met jou?

Je benoemt:

1. Wat je hebt meegemaakt.

2. Wie hier (volgens jou) verantwoordelijk voor is.

3. Wat dit met je heeft gedaan - emotioneel, lichamelijk, psychisch of energetisch.

Wees uitvoerig. Laat geen details liggen. Je hoeft geen rekening te houden met de ander of diens intenties. Dit is niet het moment om begrip op te brengen. Dit is het moment om te voelen en te erkennen wat het met jou heeft gedaan.

Of het nu om één ervaring gaat of om een aaneenschakeling van gebeurtenissen over jaren: schrijf alles op wat er in je opkomt.

✨ Stap 3: Voorzie in jouw behoefte

De derde alina. Schrijf op wat jij nu, als volwassene, voor jezelf zal doen om goed te maken wat de ander je aangedaan heeft, wat de ander verkeerd heeft gedaan of waarin de ander tekortgeschoten is. Wat geef je jezelf (terug) en wat herstel je hiermee?

Beschrijf:

1. Hoe waardevol, krachtig en uniek je bent – op jouw manier.

2. Wat je vanaf nu aan jezelf teruggeeft, wat ooit van je is afgenomen of nooit is gegeven.

3. Welke behoefte je daarmee vervult. Denk aan: veiligheid, acceptatie, erkenning, vrijheid, begrip, steun, troost, liefde, ruimte, bescherming…

En spreek dit een aantal keer hardop uit. Wees heel precies. Wat doe je concreet om in deze behoefte te voorzien? Door dit op te schrijven, begin je jezelf te dragen zoals je dat vroeger hebt gemist. Je lichaam pikt dit meteen op. Van binnen krijgt die behoefte ineens de aandacht en de zorg waar het al zo lang op heeft gewacht. Voel het.

✨ Stap 4: Conclusie & actie

Lees de hele brief terug. Corrigeer en vul aan zo vaak als je voelt dat dit nodig is. Ga daarna in stilte zitten en voel hoe je eigen woorden diep op je systeem inwerken.

Formuleer voor jezelf een eenvoudige, krachtige conclusie:

• Ik ben...

• Ik heb het nodig om...

• Ik doe… (om hierin te voorzien)

Laat deze zinnen doordringen in je lijf, in je hart. Voel, en bevestig hiermee, hoe sterk de liefde is die er in je zit om jou te voorzien in wat je nodig hebt. Jij bent de back-up die je altijd al zo nodig had.

Ps: Ik schreef mijn eindconclusie op een geeltje en nam die overal mee naartoe (ik plakte het in mijn agenda als ik de deur uitging, en op mijn computer als ik ging werken), om mezelf er steeds aan te herinneren wat voor mij belangrijk was. Af en toe (als ik alleen was) sprak ik het hardop uit. Overigens doe ik dit nog steeds, als ik voel dat iets in mij extra nadruk moet krijgen.

🌿 Begrip kweken voor jezelf

Het kan zijn dat je bij het teruglezen van die eerste alinea (waarin je je gal hebt gespuugd) een gevoel van weerstand ervaart. Schaamte, schuld, of het idee dat je onredelijk bent. Dat is heel normaal. Dit is jouw systeem (je lichaam) dat reageert, dit is het deel in jou dat is opgegroeid met zelfverloochening, dat zich heeft aangepast aan andermans comfort waarbij je jouw eigen behoeftes hebt leren ontkennen.

Maar jouw oordeel, jouw mening, jouw rauwe waarheid mág er zijn. Jouw ervaring is van jou, niemand weet dit zoals jij, en jij bent de enige die hier achter kan en moet staan. Het is echt helemaal goed. 

Laat de weerstand er dus gewoon zijn, zonder eraan toe te geven. Adem diep in en zucht maar lekker uit. En lees verder. Door de lagen die volgen ontstaat er vanzelf begrip. En met dat begrip komt de kracht: de erkenning dat je jarenlang jezelf hebt verloochend om te overleven, en dat het tijd is om dat om te draaien. Niet tégen de ander, maar vóór jezelf. Daar gaat het hier om.

🔁 Integratie: je brief als anker

Lees je brief elke dag opnieuw. Vul hem aan. Corrigeer hem steeds weer als er nieuwe inzichten komen. Herlees totdat je voelt dat alle weerstand is verdwenen en alleen nog de eindconclusie volledig in je resoneert. Dat is het moment waarop je bent aangekomen bij je innerlijke waarheid - je liefdevolle kern.

Je bent dan niet alleen bevrijd van de oude pijn, wat in wezen de zelfontkenning was. Je bent verbonden met je eigen essentie, jouw waarheid - die jouw leven dient. En dat voel je. Van hieruit kun je in vrijheid doorstromen.

🌸 Affirmatie: een belofte aan jezelf

Beloof jezelf dat je steeds terugkomt in deze laag, van diep begrip voor jouw ervaring en het willen zijn van de sterke back-up van onvoorwaardelijke liefde voor jezelf. Je kunt hierbij een affirmatie opschrijven die het hele proces in één of twee zinnen beschrijft. 

Voorbeelden:

“Ik blijf bij mij, ik ben er voor mij, ik sta achter mij en volg mijn eigen innerlijke waardigheid, liefde en waarheid. 

“Dit is mijn ruimte en hier mag ik in volledige vrijheid zijn.”

“Het is goed, ik ben goed, alles komt goed.”

“Ik ben veilig. Ik zie mezelf, ik voel mijn behoeften en ik zorg voor mezelf.”

“Ik voel wat ik nodig heb, ik spreek uit wat ik nodig heb - en onderneem actie.” 

“Het oordeel van de ander is tijdelijk, veranderlijk en niet mijn verantwoordelijkheid. Ik sta volledig achter mijn waarheid.”

🌙 Een way of life

In het begin kun je dagelijks de brief lezen en aanvullen. Later wordt het misschien een wekelijks ritueel. Een moment van thuiskomen, van recharging, van diepe bevestiging.

Zolang je voelt dat het nog “leeft” – dat er nog triggers zijn of oude emoties opkomen – weet je dat je nog iets te geven hebt aan jezelf. Laat dit proces een levenshouding worden: steeds weer terugkeren naar jouw waarheid, jouw behoeftes, jouw liefde.

Je affirmatie kun je vervolgens dagelijks herhalen, net zolang tot je voelt dat het volledig geïmpregneerd is in je systeem. Wanneer dit zo is, is je trauma geheeld en ben je ‘zuiver’. Jij bent het -> jij weet het, -> jij voelt het -> jij doet het. 

Er kunnen dan nog steeds situaties en omstandigheden op je pad komen die je eerder in je trauma respons brachten. Maar nu voel je een krachtige back-up en blijf je aanwezig in een zelfvoorzienende houding die blijvend is.

Zet er een punt achter!

Heb je vragen, herken je je in dit verhaal of wil je weten hoe ik je hierin kan begeleiden? Laat dan vooral van je horen!

Liefs en succes,

Nicky