Loslaten, hoe doe je dat?
Loslaten. We krijgen er allemaal een keer mee te maken dat we iets los moeten laten. Of dit nu iemand is of iets, het voelt lastig om los te laten, want loslaten voelt alsof we iets verliezen, iets kwijtraken. En dit kan je zwaar vallen en je verdrietig stemmen. Niemand wil zich verdrietig voelen. Om voorbij het verdriet te komen, zullen we geneigd zijn om het proces van loslaten, het rouwproces, te willen helpen. We richten onze aandacht op het loslaten zelf.
Hoe laat je los?
Loslaten lijkt dus een bezigheid, iets waar we actief mee bezig kunnen zijn. Iets waar we onze aandacht aan geven om het rouwproces van loslaten goed te kunnen doormaken. Niets is echter minder waar. Loslaten vereist geen actie, vraagt zelfs geen bewuste aandacht van ons. Liever niet zelfs, want alles dat je aandacht geeft wordt onderdeel van je ‘zijn’. Waar jij met je aandacht bent, dat komt ‘tot leven’. Zaken die voorbij zijn, die achter je liggen of die uit je leven zijn geraakt, op welke manier dan ook, die wil je niet ‘energetisch’ tot leven wekken, want het IS niet meer, en dus wil je ze laten waar ze nu zijn: achter je. Alleen zo kun jij door.
Wil je het loslaten van dienst zijn? Dan dien je het hele gedoe rondom loslaten los te laten.
Loslaten is niet vasthouden
Loslaten gaat vanzelf
Loslaten gaat vanzelf. Het is een heel natuurlijk en vanzelfsprekend proces. De bomen laten hun dode bladeren los. Deze bladeren hebben geen functie meer te vervullen in het hier en nu moment, noch in de toekomst. Alles wat ze hebben betekend ligt in het verleden. Het is goed zo, alles is gedaan, de cyclus is voltooid, dan is het tijd om te gaan. En terwijl de dode bladeren losgelaten worden, ontstaat er gelegenheid voor nieuwe blaadjes om te groeien en te bloeien en begint er een nieuwe cyclus van leven in en om de boom. En ondertussen doet de boom niets. De boom zelf laat zijn bladeren niet los, de bladeren gaan zelf los en vallen weg. Het gebeurt gewoon. Niets en niemand hoeft er iets voor te doen. Ditzelfde proces van komen en gaan zien we bij onszelf ook, bijvoorbeeld met onze melktandjes. Onze melktandjes komen los en vallen uit, wanneer het hun tijd is om te gaan. Zo maken ze plaats voor nieuwe tanden die nodig zijn voor wat komen gaat. Dit hele proces van het ‘oude’ loslaten en gelegenheid bieden voor het ‘nieuwe’ is niet tegen te houden of juist te versnellen, en kun je op geen enkele wijze ‘helpen’. Het gebeurt gewoon, omdat het zijn eigen natuurlijke beloop gaat. En zo is het met alles dat dient te gaan wanneer de cyclus ervan bij jou of met jou is uitgespeeld. Het laat jou los. En het allerbeste dat je kunt doen om dit proces te verwerken is: niets.
Doe niets. Doe er niets aan om het te vermijden, doe er niets mee om het te ‘helpen’. Laat het gebeuren.
Kijk niet achterom maar vooruit
Geef het geen gerichte aandacht. Ga dus niet aandachtig in de rouw. Maak van jouw rouwproces geen spektakel. Doorloop geen stappenplan, maar richt je op datgene wat er nu is. Richt je op dat wat leeft, dat wat vóór je ligt. Richt je op dat wat je vervulling geeft en schenk je aandacht aan dat wat je blij maakt. Hoe meer je je richt op dat wat komen gaat, op dat wat leeft en op dat wat jou vervult, zal je het proces van loslaten ongemerkt heel erg goed ‘doen’. Mooie herinneringen blijven precies wat ze zijn en het leven krijgt de gelegenheid om verder te gaan, voorbij het verlies te komen, door te stromen en nieuwe scheppende cycli op te starten. Voordat je het weet zul je zomaar beseffen dat je het hebt losgelaten. Je zult ontdekken dat loslaten als actieve bezigheid niet bestaat, maar dat alles beweegt en in beweging is, alles komt en gaat ook weer, dat is de cyclus van het leven en jij hoeft hierbij niets los te laten. Alles is al los. Dat is het altijd al geweest en zo zal het altijd zijn. Alles is vrij, net als jij. Dat was het al ook voordat het bij jou was. Jij was gezegend dat het bij je was, en dat het onderdeel van jouw leven is geweest. Iets om dankbaar voor te zijn.
Waarom kan ik niet loslaten?
Loslaten wordt (alleen) een lange lijdensweg, wanneer je er zelf moeite voor doet of denkt te doen en het rouwproces wil versnellen of verbeteren. Het is goed om je te beseffen dat met het alles dat je ervaart als een verlies er in wezen niets verloren gaat.
Alles heeft een cyclus van komen en gaan, maar er worden geen verliezen geleden. Dat wat er nu niet meer is heeft je leven verrijkt en dát is wat je meeneemt, dát is blijvend. Wanneer je bewust je volle aandacht schenkt aan dat wat leeft, dat wat vóór je ligt en dat wat je vervult zolang als het er is zal je op dezelfde voet door kunnen gaan wanneer het over en voorbij is.
Er is op geen enkele wijze onderlinge schuld opgebouwd, er is geen verlies goed te maken. Er is alleen maar liefde en aandacht en alles is altijd in evenwicht. Je mag verder.
Liefs, Nicky